เ
...อ่านส่วนที่เหลือ
หตุการณ์นี้เกิดขึ้นจริง ที่ฉันจะไม่มีวันลืม...
ฉันได้รู้จักเพื่อน หญิงคนหนึงทางเน็ท เราคุยเข้ากันได้ดี นัดไปเที่ยวตามประสาผู้หญิงในบางครั้ง เรียกได้ว่าสนิทสนมพอสมควร เธอชื่อขวัญ บ้านเธออยู่ระยอง ช่วงวันหยุดเทศกาล ขวัญจะชวนฉันไปเที่ยวบ้านเธอเสมอ แต่ก็ปฏิเสธไปทุกครั้ง ซึ่งขวัญมักจะน้อยใจว่าฉันทำไมไม่ไปเที่ยวบ้านเธอบ้าง ทั้งๆที่ว่าง จนถึงช่วงต้นปี ขวัญได้พักร้อนหนึ่งอาทิตย์ และจะกลับไปบ้าน ฉันก็ถือโอกาส แอบลาพักร้อนให้ตรงกับขวัญโดยที่ไม่บอกเขา กะว่าจะไปโผล่ที่บ้านขวัญให้เธอตกใจเล่นวันนั้นก็มาถึง ฉันไม่ได้โทรบอกขวัญเพราะมั่นใจว่าเขาอยู่บ้านแน่นอน ฉันนั่งรถจากหมอชิต จนใกล้ถึงท่ารถจังหวัดระยอง จึงได้โทรหาขวัญ แต่ไม่ติด จึงโทรเข้าบ้าน เสียงผู้ชายรับ ซึ่งมารู้ตอนหลังว่าพ่อขวัญนั่นเอง " อ้อ ขวัญมันไปงานทอดผ้าป่ากับแม่มันเมื่อวาน เย็นๆก็คงจะกลับ เห็นบอกว่างั้น มาเหอะ เดี่ยวให้เด็กข้างบ้านไปรับ มารอมัน เดี่ยวมันก็มา " โอ้ย เสียอารมณ์หมด เย็นแล้วด้วย นั่งรถมาก็ไกล รอที่บ้านขวัญก็ไม่เห็นเป็นไร เลยตกลงให้พ่อขวัญสั่งเด็กข้างบ้านให้มารับพอฉันมาถึงบ้านขวัญ ก็ชอบใจในบรรยากาศบ้านนอก รมรื่นด้วยสวนผลไม้ พรรณไม้หลายหลากชนิด บ้านขวัญเป็นบ้านไม้สองชั้น ยกพื้นสูง ห่างจากบ้านคนอื่นพอควร ฉันมัวแต่มองบรรยากาศรอบๆบ้านขวัญ โดยไม่รู้ว่าพ่อขวัญเดินมาข้างหลัง " ไง เหนื่อยไหมลูก " คำถามที่ทักครั้งแรก ฉันจำได้ดี " ไม่ค่ะ " ฉันตอบพร้อมกับแปลกใจในรูปร่างพ่อของเพื่อนฉัน ขวัญเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆพอๆกับฉัน แต่พ่อขวัญช่างสูงใหญ่ ตัวโต ท้วมๆ อายุห้าสิปกว่าได้มั้ง รอยย่นกับหน้าตาที่แห้งกร้านที่ขาดการดูแล ผิวคล้ำบ่งบอกถึงการตากตรำแดด ตาเหลืองจนนึกว่าอาจจะเป็นดีซ่าน ฉันชักไม่ค่อยชอบหน้า...
